خوابم که نبرد شعرم می‌آید

تا چهار شمرد، محضِ احتياط
بعد، تمامِ نوشته‌های نيمهِ‌تمام
دور ريخته شد
با بدرقه يک لبخند؛
با خيالِ راحت
از نو ...
این‌بار شايد تا پنج
... .