یادش به خیر یک استادی داشتیم که همیشه میگفت بهترین و مطمئن ترین جا برای نگه داشتن یکسری اطلاعات ایمیل است. یک مثالش هم این بود که مثلاً یک زمانی میشود، خدا هم میخواهد در یک بلاد کفری جایی ساکنیم، بعد دنبال یک شماره از دوستانمان میگردیم، از گوشی عهدبوقمان هم خبری نیست یا مثلاً دورش انداختهایم بس که به دردمان نمیخورده! خب اینجاست که ایمیل را در هر جایی میشود چک کرد و کار آدم راه میافتد. چندوقت پیش که گوشیم یک جورهایی حافظه بلند مدتش را از دست داد و خطم عوض شد در همین بلاد خودمان تازه، شماره یک سری دوستهای خیلی قدیمی را گم کردم. حالا کارشان هم که نداشتم اما امان از وسوسه:دی . فکر میکردم الان است که به خط قبلیم زنگ بزنند و از نگرانی راهی بیمارستانی جایی شوند. که یهو یادِ قضیه ایمیل افتادم. هرچند چندسالی بود دیگر به روز نشده بود، اما خب دلگرمی ست دیگر. دیگر عذاب وجدان نخواهم گرفت که کسی را نگران کرده ام :)) فکر خوبیست کلاً امتحانش کنید.
در باب این چهره که با آن زاده شدم، حرفهایی دارم... . به نوعی آغازگر کتاب آفریقایی نوشته ژان ماری گوستاو لوکزیلو ست. سرگذشتنامه و مربوط به نویسنده قرن بیستمی فرانسه است. اگر این روزها حوصله خواندن کتابهای طولانی را ندارید بخوانیدش، ضمن اینکه جایزه ادبی نوبل را هم برده است.
